Otra dimensión de la realidad.(Inny wymiar rzeczywistości.)

Ciemny sufit nieba...
Ażurowe firany z chmur...
Między nimi okrągły
reflektor pełni księżyca
rzuca jaskrawe światło
niespokojnym marzeniom i snom....

Cicha, spokojna,ciepła,
prawie jak letnia noc...
A rzeczywistość ma inny wymiar,
na srebrnej tarczy zapisany,
drogą do gwiazd wyznaczony,
intensywnością uczuć malowany... 

Czerwcowy zachód słońca.

Cienie szybko się wydłużają...
Czyste niebo oddycha z ulgą...
Długi, skwarem palący dzień
powoli dobiega swojego końca...
Rozpoczyna się złota godzina,
ładny, czerwcowy zachód słońca. 
Ciepłym światłem zalana przyroda
zmierzch na swych drogach spotyka...
Spóźniona jaskółka do gniazda
z głośnym śwoergotem przemyka,
zanim minie ta wyjątkowa chwila,
kiedy blask ciemności dotyka... 

Jest takie miejsce...

Tli się w nas taki ogień,
co tajemnice duszy rozjaśnia,
jest w miłości taka siła,
co nie pozwala mu zgasnąć.

Jest takie miejsce w pamięci,
cieszące bogactwem wspomnień,
tkwi w sercu taki ból,
co nie pozwala zapomnieć.

Jest w oczach taki blask,
co ciepłem duszy dotyka,
jest taki wiatr na niebie,
co powiewem myśli spotyka. 

La vida tanto significa. (Tyle znaczy życie.)

Ściera się kurz i pył,
spłukany przez krople rosy.
Opada i więdnie liść,
strącony ruchem gałęzi...
Gaśnie płomień świecy,
zdmuchnięty przez wiatr.
Znikają ślady stóp,
rozmyte przez morskie fale...
Po chwilach nie zostanie nic...
Tyle znaczy życie wobec wieczności... 

Jaśminowa pokusa.

W cienkiej i eterycznej mgiełce
świeżego zapachu kwitnących jaśminów
wszystkie zmysły powoli toną.
Przyjemny jak miły sen... 
Jak romans,jak oczarowanie,
niewinna i słodka tajemnica...
Zaproszenie do pierwszej miłości,
obietnica cudownej rozkoszy...
W białej pokusie jaśminu 
zatopione już wszystkie zmysły...

El apetito por la vida.(Apetyt na życie.)

Otworzyć butelkę uczuć i wrażeń,
ugasić pragnienie miłości
aż do ostatniej kropli...
Poczuć woń dojrzałych emocji
i ten, tak dziwnie znajomy,
słodko- gorzki i nieco słony
powrotów, rozstań i rozczarowań smak.
Wyjąć pieczeń osiągnięć i darów losu,
zaspokoić apetyt na życie
aż po ostatni okruszek...
 Poczuć woń dojrzałych doświadczeń
i ten tak dobrze znany,
słodko- kwaśny i nieco ostry
radości, smutku, porażki smak. 

Tú intenta.(Spróbuj.)

Spróbuj...
Pokochać słońce w pełnym blasku,
gdy oczy zasłania mrok.
Spróbuj... 
Pokochać radość w pełnym świetle,
gdy duszę zalewa czerń.
Spróbuj...
Pokochać tęczę w pełni barw,
gdy cienie smugami się kładą. 
Spróbuj...
Ja próbuję, każdego dnia,na nowo,
pokochać piękno które jeszcze zostało.