Rzucone w przestrzeń
dwa słowa
nie kocham
trafiają ostrzem w duszę
Czerń smutkiem
sznuruje wilgotne powieki
rozpaczą upadam w przepaść
nadzieja
łamie skrzydła o mrok
trwam obolała w ciszy i bólu
dopóki
słońcem w twoich źrenicach
nie uśmiecha się nowa miłość
ciepła dłoń koi rany
budzi wiosenne motyle
unosząc serce
gdzie niebo błękitny ma blask
© A.K.
English version of the poem:
Thrown into air
some words
I do not love
they hit a soul with a blade
black sadness
laces wet eyelids
I fall into abyss with despair
hope
breaks wings in darkness
I am sore in suffering and pain
untill
the sun in your pupils
isn't smiling with the new love
the warm hand soothes the wounds
awakens spring butterflies
raising the heart
where the sky has a blue glow
© A.K.