listopad
żegna ciepłe kolory
opadłe z sennych drzew
mokną na deszczu
skruszałe liście
jesienna zaduma
w szarym płaszczu
jak cień
idzie ze mną na spacer
przez pusty park
tak szybko
zmieniają się chwile
mieszane w klepsydrze
przez
nieubłagany czas
wspomnienia
z wiatrem odchodzą w dal
w płynących kroplach
o przemijaniu
szepcze nostalgia
© A.K
English version of the poem:
November
says goodbye to warm colors
fallen from sleepy trees
get wet in the rain
crumbled leaves
autumn reverie
in a gray coat
like a shadow
goes for a walk with me
through an empty park
so soon
the moments change
mixed in an hourglass
by
inexorable time
memories
with the wind go away
in flowing drops
about passing away
whispers nostalgia
© A.K
Wśród płonących lampionów
cmentarna cisza milczy z zadumą.
Wspomnienia przywołują obrazy.
Zmarli, żegnani nad grobem
jeszcze wczoraj byli, a dziś
tylko w pamięci pozostał po nich ślad.
Czymże jesteśmy wobec wieczności?
Chwilą, wśród gwiazd zagubioną,
a może okruchem,
rzuconym przez biegnący czas...
© A.K
English version of the poem:
Among the burning lanterns
the graveyard silence is silent with reverie.
Memories evoke images.
Dead, seen off over the grave
still were yesterday, and today
only their trace remained in memory.
What are we in view of eternity?
A moment, lost among the stars,
or maybe a crumb,
thrown by the running time ...
© A.K.
dała im życie
otoczyła miłością
była jak balsam
na małe i duże
dziecięce troski
z wdzięczności
znalazła miejsce
nie w sercach
lecz w domu
dla niechcianej
jesieni życia
tam
starość dobrze zna
tęsknotę
samotność
i smutek
na próżno
zmęczone oczy
z nadzieją
wypatrywały
znajomych twarzy
przywiędłe dłonie
czekały na czuły gest
z uśmiechem
ciepłym słowem
nadaremnie
zapomnieli
nie przyszli
zbyt zajęci karierą
pod powieką zalśniła łza
rozczarowanie
taki cierpki miało smak
pewnego dnia
odeszła cicho wśród obcych
na grobie
wiązanki i znicze od rodziny
uciszały
wyrzuty sumienia
© A.K
English version of the poem:
she gave them life
surrounded with love
and was like a balm
for small and large
children's worries
as a gratitude
she found a place
not in hearts
but at home
for unwanted
autumn of life
there
old age knows well
yearning
loneliness
and sadness
in vain
tired eyes
with hope
looked for
familiar faces
withered hands
waited for a tender gesture
with smile
a warm word
to no avail
they forgot
did not come
too busy with career
a tear glistened beneath her eyelids
disappointment
so sour had the taste
oneday
she passed away quietly among strangers
on the grave
bunches and candles from the family
calmed down
pricks of conscience
© A.K.
nie martw się mała
dorośli
wcale nie są tacy źli
wiem
krzyk i ostre słowa
bolą aż do łez
może oni
mają gorszy dzień
wypluwają złość
a ty cierpisz
posłuchaj
jestem z tobą
przegonię strach
uciszę płacz
no już
uśmiechnij się
patrz
niebo śni błękitny sen
słońce
w ciepłych promieniach
przesyła
złocistą radość
ja
przytulam mocno
dziecięce smuteczki
by rozpłynęły się jak mgła
przecież wiesz
że kocham cię dziewczynko
© A.K
do not worry little
adults
are not so bad at all
I know
scream and sharp words
they ache until tears
maybe they
just had a worse day
so spit out anger
and you suffer
listen
I'm with you
I will hide our fear
I will silence crying
c'mon
smile
look
sky dreams blue dream
Sun
in warm rays
sends
golden joy
I
I hug tight
children's sorrows
to make them melt like fog
but you know
that I love you girl
© A.K
Fotografia w sepii
Dziś trzymam w dłoni
fotografię sprzed lat,
na której sepią
zastygły minione chwile.
Jak bumerang
wracają wspomnienia.
Mała dziewczynka
w króciutkiej sukience
patrzy na mnie,
trochę zdziwiona.
Na krześle,
startym przez czas
dziecięce buciki
chcą postawić
niepewny krok.
Biała laleczka
przysiadła obok
na starym kredensie,
jakby chciała
porozmawiać o czymś
przez chwilę,
Zamykam oczy.
Jeszcze raz
mam tak niewiele lat
w świecie
z sentymentalnej podróży.
tekst;Agnieszka Kuśmierczuk
zdj. własne
obojętność
idąc ulicą odwraca wzrok
od dłoni w potrzebie
przyśpiesza kroku
by nie słyszeć cichych próśb
o ludzki gest
obojętność jest chłodna i nieczuła
gdy serce
niewrażliwością skuł lód
twarz
niczym twardy kamień
wyzuta z emocji
nie uroni łzy nad nieszczęściem
bo w duszy
płynących rzeką uczuć brak
© A.K
English version of the poem:
indifference
walking down the street looks away
from a hand in need
it speeds up the pace
not to hear silent requests
for a human gesture
indifference is cold and insensitive
when the heart
the ice covered with insensitivity
face
like a hard stone
deprived of emotions
will not shed tears of misfortune
because the soul
lacks feelings flowing like the river
© A.K
noc
szepcze nastrojową ciszą
w kątach z cieniami
tańczy czarodziejka melancholia
a ty poeto
wsłuchany w siebie piszesz wiersze
w nich deszcz ze słońcem
splatają się w tęczowe chwile
świt
otwiera niebu błękitne okiennice
spod powiek
wymyka się promienny blask
a ty poeto
zasypiasz kołysany weną
w milczącej pamięci
nowe treści zapisują drżeniem słowa
© A.K
English version of the poem:
night
whispers with a mood silence
sorceress melancholy
is dancing in the corners with shadows
and you poet
listened to yourself you write poems
in them the rain with the sun
intertwine in rainbow moments
dawn
opens blue shutters to the sky
from under the eyelids
escapes radiant glow
and you poet
you fall asleep rocked by tnspiration
in silent memory
new content is recorded by trembling word
© A.K
miało być na wczoraj
i nie będzie na jutro
czas ucieka za szybko
nie domkniętą furtką
niedotrzymane terminy
pomieszały chwile
w ustach słony smak
już nie czeka na złudzenia
© A.K.
English version of the poem:
it was supposed to be on yesterday
and will not be for tomorrow
time is running out too fast
through unclosed gate
missed deadlines
jumbled momenth
salty taste in the mouth
isn't waiting for illusions anymore
© A.K
Choć
karmisz źrenice błękitem,
jesteś tylko iluzją,
stworzoną
ulotnym szczęściem.
Gdzieś w wyobraźni
tworzysz tęczowe miraże,
gdy kryształowym echem
dotykasz serca,
wrażliwość pęka na pół.
Jesteś i nie ma cię.
Pośród złotych warkoczy,
splatanych słoneczną dłonią
szukam twych śladów,
poezjo.
© A.K
English version of the poem:
Although
you feed pupils with blue,
you are just an illusion,
created
by fleeting happiness.
Somewhere in the imagination
you create rainbow mirages,
when with crystal echo
you touch the heart,
sensitivity breaks in half.
You are and you are not.
Among golden braids,
braided with a sunny hand
I am looking for your tracks,
poetry.
© A.K
