Czas wyrył zmarszczki w drewnie
sypiąc chwile spróchniałą przeszłością
starość zdarła z twarzy
(nie)modną farbę
za (nie)domkniętym skoblem
szepczą wspomnienia
wyciekające przez dziurkę od klucza
samotna kłódka
zamyka(?) omszałe tajemnice
wystarczy jeden gest
by wypuścić
malowane sepią momenty
© A.K.
fot. Ireneusz Nowak
English version of the poem:
Time has carved wrinkles in wood
sprinkling moments rotten by past
senility has torn (un) fashionable paint
from face
behind a (not) closed staple
whisper of memories
leaking through the keyhole
lonely padlock
locks (?) mossy secrets
just one gesture's enough
to release
moments painted in sepia
© A.K.
photo: Ireneusz Nowak
