liście spadały złociste
coraz gęściej
jak spóźnione słoneczne okruchy
aż szarość
zalała niebo wciąż uśmiechnięte błękitem
a krople uderzały
ciemną łzą
o pejzaże
i zamazały
ciągle świeżą impresję
niespodziewanego doznania
W jesienne popołudnie
znikałeś wpatrzony we mnie przez deszcz
© A.K.
English version of the poem:
Park
the golden leaves fell down
more and more densely
like late sunny crumbs
until gray
flooded the sky still smiling in blue
and the drops hit
with dark tear
into landscapes
and blurred
still fresh impression
an unexpected experience
On an autumn afternoon
you disappeared staring at me through the rain
© A.K.
