La esperanza.

Nadzieja umiera ostatnia,
choćby wszyscy dookoła,
z uporem twierdzili inaczej
i tak mnie nie przekonają.
Nadzieja wielką ma siłę,
choćby mówili, że krucha i słaba,
ja i tak wiem, że ona
najwięcej unieść potrafi.
Nadzieja matka głupich, powiadają
lecz jak każda dobra matka
swoje dzieci zawsze kocha,
jeśli w sercu ją mają.

Złota jesień.

Złota polska jesień,
taka, jaką lubimy,
jak najbardziej nas cieszy,
ciepłym słonecznym dniem
na trochę powróciła.
Z drzew strąciła umyślnie
garść żółtych liści,
na przyblakłych trawnikach
w nieładzie je zostawiła.
Czystym, błękitnym niebem
na górze się rozłożyła,
cicho z wiatrem zaśpiewała,
a na koniec z kluczem żurawi
w siną dal odleciała.