wiesz
tak bardzo oplątałeś mnie miłością
że w twoich dłoniach
czuję się
jak bezwolna marionetka
za każdym razem gdy próbuję się uwolnić
lęk jak kot stroszy czarny grzbiet
a ty pociągasz niewidzialną nić
zacieśniając więzy
już nie potrafię odejść
i tylko sukienka
co nasiąkała łzami razem z deszczem
czerwona jest jak krew
od świeżych ran
© A.K
zdj. Justyna Kopania
English version of the poem:
you know
you have so much entangled me with love
that in your hands
I feel
like a passive puppet
every time I try to free myself
anxiety like a cat its black back rises up
and you are attracting an invisible thread
tightening ties
I can not leave anymore
and only a dress
which soaked tears along with the rain
red is like blood
from fresh wounds
© A.K
photo Justyna Kopania
północ
oddycha grafitowym powietrzem
na pustych ulicach
zwabione przez słoneczne ćmy
snują się
zapomniane ludzkie cienie
pod parasolem
zatrzymując lepsze chwile
a obok cisza
idzie kocim krokiem
nasłuchując
o czym myślą w samotności
© A. K
zdj.Justyna Kopania
midnight
breathes with graphite air
on empty streets
lured by sunny moths
wander
forgotten human shadows
under umbrelas
keeping better whiles
and silence next to ithem
walks cat's steps
listening to
what they think in loneliness
© A. K
ph.Justyna Kopania
za horyzontem znika biel i czerń
zostają
odcienie na rozstajnych drogach
zlewane w monochromatyczną szarość
oczy
błądzą jak niewidomy w gęstej mgle
i krwawią
ukrzyżowane niepewnością usta
a język
w poszukiwaniu korzeni prawdy
próbuje
zerwać z siebie wstydliwe piętno
złożone pocałunkiem
przez świętość i grzech w jedno złączone
© A.K
English version of the poem:
behind the horizon black and white disappear
and stay
shades on the crossroads
blended in monochrome gray
eyes
go astray like a blind in thick fog
and bleed
crucified lips uncertainty
and language
in search of the roots of truth
try
tear off the shameful mark
folded with a kiss
of holiness and sin joined together
© A.K
