Za krótko szliśmy obok siebie,
dlatego ścieżki zarosły niedomówieniami.
Czułość kładzie się szronem na dłoniach.
Wygasłe spojrzenia nie proszą o ciepło.
Po pustych kątach chodzi cisza
zadeptując martwe popioły-
nawet słoneczny blask
nie wykrzesze z nich żaru
Za mało było tańca do jednej melodii
za mało cisz i niecierpliwych wyznań
by igrał ogień
w szeroko zamkniętych źrenicach
skąd pod stopami szkarłatna suknia w strzępach
skoro nikt nie tańczył w niej tanga
© A.K
English version of the poem:
We walked side by side for too short,
so the paths are overgrown with understatements.
Tenderness puts itself with frost on hands .
The extinct glances do not ask for warmth.
There is silence in empty corners
trampling on dead ashes-
even the sunshine
will not make them glow
There was not enough dancing to one tune
too little silence and impatient confessions
for fire to play
in widely-closed pupils
where from a scarlet dress in tatters under the feet
since nobody danced tango in it
© A.K
