umknęła nadzieja jak cherubin skrzydlata-
przetrwałam kolejne Wielkie Noce,
a w duszy na werblu bębni pustka.
I były rezurekcje,
pochody z doniosłym Hosanna!
A w sercu kulawa pobożność
na suchej łzie ledwo dyszy.
Deszcz płynie spod powiek pieśniami
jak z rozstrojonej gitary,
Niechby tak święci w złotych aureolach
choć raz z obrazu do mnie mrugnęli.
Niechby tak Maria Najświętsza
z nieba przez zachmurzone kamienie
pociechę słoneczną przyniosła,
jak rój motyli nad łąką.
A kiedy żal swój mam w dłoni,
jak cenną strzałę z łuku,
wtedy On- Agnus Dei, jagnię
dotknie myśli w najmroczniejszą Wielkanoc.
Przytuli skroń do policzka
moralność do lśnienia odkurzy
i blaskiem wnętrze napełni,
aż serce z martwych wstanie.
© A.K.
English version of the poem:
Faith in me doesn't burn
Hope fled like a winged cherub
I survived the next Great Nights,
and empty soul plays the snare drum.
And there were resurrections
processions with the momentous Hosanna!
And in the heart lame piety
on a dry tear can barely pant.
Rain flows from the eyelids with songs
like on the out of tune guitar,
Let them so holy in golden halos
wink at me at least once from the picture.
May the Blessed Virgin Mary
from the sky through cloudy stones
have brought her sunny comfort,
like a swarm of butterflies above a meadow.
And when I keep sorrow in my hand,
like a precious arrow from a bow,
then Him- Agnus Dei, lamb
touches thoughts on the darkest Easter.
He'll hug his temple to cheek
dust the morality to shine
and inside will fill up with glow,
until from dead will rise the heart.
© A.K.
