Ściera się kurz i pył,
spłukany przez krople rosy.
Opada i więdnie liść,
strącony ruchem gałęzi...
Gaśnie płomień świecy,
zdmuchnięty przez wiatr.
Znikają ślady stóp,
rozmyte przez morskie fale...
Po chwilach nie zostanie nic...
Tyle znaczy życie wobec wieczności...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz