W Tobie Panie na niebie wysokim
jest jasność
zaplatająca
nadzieją słoneczne warkocze
dopełniające szczęściem deszczowe chwile
We mnie jest ciemność
rozrzucająca w sercu ciężkie kamienie
aż pęka tama
po brzegi zalana czarnym smutkiem
gdy księżyc
dopina powiekom srebrne łzy
W Tobie Panie jest cisza
szepcząca bez słów pośród gwiazd
gdy nieme usta
wiatr mgłą tkaną dłonią głaszcze
We mnie jest hałas
gdy krzykiem przemawiają myśli tysiące
i tak trudno usłyszeć
zapomniany od lat głos we własnym wnętrzu
© A.K
English version of the poem:
In You Lord on the high sky
there is a brightness
plating
with hope sunny braids
complementing with happiness rainy moments
There is darkness in me
spreading heavy stones in his heart
until the tama breaks
to the brim flooded with black sadness
when the moon
he adds silver tears to his eyelids
There is silence in You Lord
whispering without words among the stars
when mute lips
wind with a fog woven hand strokes
There is noise in me
when thousands of thoughts speak with a shout
and it's hard to hear
a voice forgotten for years in one's inside
© A.K
Słoneczny promień złotym nożem
pruje fastrygi pozostawione przez pobladłą noc.
Przebija się przez puszyste obłoki,
dryfujące jak białe statki po niebieskim oceanie,
rozlewającym fale wysoko w przestworzach.
Wiosenny dzień, obudzony radośnie śpiewającymi ptakami,
otwiera coraz szerzej piękne, szafirowe oczy,
strzepując przyklejone sny z długich jak firanki rzęs.
W powietrzu czuć tą szczególną świeżość i lekkość,
charakterystyczną dla kwietniowego poranka,
który wprost zachęca do tego by opuścić ciepłe łóżko
i wyruszyć na miły spacer po ożywionym parku,
wśród napęczniałych młodą zielenią drzew.
Patrząc w rozświetlone przyjemnym światłem okno,
myślę sobie, że wiosna to najpiękniejszy czas,
otulony różowym płaszczem, uszytym przez matkę naturę,
troszczącej się o każde ze swych stworzeń.
Wiatr wydaje się nucić wesołą melodię:
"Wiosno, wiosno ach to ty, tańczysz w kusej sukience
słodkim nektarem kusząco pachnącej
gdzie motyle mają swój wieczysty raj."
Wiosenny dzień jest jak tęcza, rozkwitająca kolorami
po ubogiej palecie, jaką malowane są zimowe krajobrazy.
Pastelowa delikatność w kwiatach i odradzającej się zieleni
to radość i miłość życia, ciesząca wzrok feerią barw.
Odsuwam na bok smutne myśli, nie czas na troski,
gdy wiosna na zewnątrz śpiewa pogodne pieśni.
Pora wstać, zaparzyć ulubioną kawę i wyruszyć
na spotkanie z najprzyjemniejszymi chwilami,
czekającymi z niecierpliwością na ukochanej ławeczce.
© A.K
English version:
Sunny ray with a golden knife
tears the tacks left by a pale night.
It breaks through the fluffy clouds,
drifting like white ships in the blue ocean,
spilling waves high in the sky.
Spring day, woken up by joyfully singing birds,
opens wider and wider beautiful, sapphire eyes
brushing away glued dreams from long lashes.
In the air feels this special freshness and lightness,
characteristic for the April morning,
which simply encourages you to leave warm bed
and go on a nice walk through the lively park,
among the trees swollen with young greenery.
Looking at the window illuminated by a pleasant light,
I think that spring is the most beautiful time,
wrapped in a pink cloak, sewn by nature,
caring for each of her creatures.
The wind seems to hum a happy tune:
"Spring, spring, it's you, you dance in a tousled dress
like sweet nectar temptingly smelling
where butterflies have their everlasting paradise. "
Spring day is like a rainbow, blooming in colors
after a poor palette, in which are painted winter landscapes.
Pastel delicacy in flowers and regenerating greenery
is joy and love of life, enjoying the look of a brim of colors.
I put aside sad thoughts, no time for worries,
when spring outside sings sunny songs.
Time to get up, make favorite coffee and set off
to meet the most pleasant moments,
waiting impatiently on their beloved bench.
© A.K
Dokąd zmierzasz człowieku
Dokąd zmierzasz człowieku?
Przed palącym światłem
uciekasz w cień,
ciało przenika chłód.
Patrzysz na słońce,
dostajesz łzy,
gdziekolwiek wiedzie droga.
Czy siłę masz jak On,
zmartwychwstać,
gdy umarła dusza,
ukrzyżowana grzechem?
Czy tak jak On, odsuniesz
z serca kamień
i pozwolisz zakwitnąć nadziei?
Dokąd idziesz człowieku?
© A.K.
English version of the poem:
Where are you going, man?
From the burning light
you are running into the shadow,
chill touches the body
You look at the sun,
you get tears,
wherever the way goes.
Do you have strength like Him,
rise up from the death
when the soul died
crucified with sin?
Will you move away like him
from the heart of stone
and let the hope blossom?
Where are you going, man?
© A.K
Dobroć
to podarowane komuś bez łez chwile
które nie pytają o cenę
to ciepło ogrzewające cudze serca
bez wyjątków
to życzliwe słowa dające wiarę
że kiedyś spełnią się
czyjeś marzenia te małe i te większe
to piękne gesty
wrażliwą duszą szczerze uczynione
jak kromka chleba
posmarowana szczęściem
©A.K.
English version of the poem:
Goodness
it's in given to someone without tears moments
which do not ask about the price
it's heat that warms someone's hearts
with no exceptions
it's in kind words that give faith
that will come true someday
someone's dreams small and bigger ones
it's in beautiful gestures
by sensitive soul sincerely made
like a slice of bread
smeared with happiness
© A.K
Coś na międzynarodowy dzień poezji (something for the international day of poetry):
Kim jesteś poeto,
co złotym słowem
uwodzisz
na zatracenie
zakochaną duszę ?
Aniołem,
który choć bez skrzydeł,
ogląda piękno
z lotu ptaka
a potem o nim opowiada...
Kim jesteś poeto,
ty, co o lepsze jutro
piórem walczysz
a nie siłą,
uderzając ostrą metaforą?
Gladiatorem
o wrażliwym wnętrzu
pełnym blizn,
który zniewolony życiem
chciałby wznieść się ku wolności...
© A.K
English version of the poem:
Who are you poet,
that with a golden word
seduce
to perdition
soul in love ?
An angel,
which although without wings,
he watches beauty
from a bird's eye view
and then he talks about it ...
Who are you poet,
you, that for a better tomorrow
fight with a pen
instead of force,
by hitting with sharp metaphor?
Gladiator,
having sensitive interior,
full of scars,
that enslaved by life
would like to rise up to freedom ...
© A.K
człowieku
wędrujesz z pełną walizką
zapakowaną
doświadczeniem i mądrością
przez przyprószone
szarym pyłem dni
na kolejnych stacjach
wyznaczonych
przez pędzące wciąż przed siebie
jak pośpieszny pociąg
życie
chcesz odnaleźć własne ja
choć przez chwilę
próbujesz
złapać głębszy oddech
gdy czas
biec ci każe coraz szybciej
bez wytchnienia
człowieku
nie bój się powiedzieć dość
ucisz myśli
zmęczone nieustannym zgiełkiem
i marzeniom do błękitu
daj się ponieść
© A.K
English version of the poem:
man
wandering with a full suitcase
packed by
experience and wisdom
through the sprinkled
by gray dust days
at subsequent stations
designated
by rushing still ahead
like a hurried train
life
you want to find your own self
for a moment
trying to
catch a deeper breath
when time
makes you running faster
without rest
man
do not be afraid to say enough
calm your thoughts
being tired of constant turmoil
and let dreams to the blue
carry you away
© A.K
© A.K© A.K
w różanym ogrodzie
pachnącym subtelną zmysłowością
rozkwitała miłość
rozgrzana letnim powietrzem
słoneczny sen
w niebieskich przestrzeniach
otulał skrzydłami
serca dwa tak bardzo spragnione siebie
w różanym ogrodzie
nabrzmiałym barwnymi pąkami
powoli
budziła się uśpiona namiętność
łagodny wiatr
ciepłym głosem śpiewał o uczuciach
zroszonych
szczęśliwą łzą bez pamięci zakochanych
© A.K.
zdj. Rose Garden At Sunset by Christina Plichta
English version of the pem:
in a rose garden
fragrant with subtle sensuality
love flourished
warmed up by summer air
sunny dream
in blue spaces
wrapped up with its wings
two hearts so thirsty for each other
in a rose garden
swollen with colored buds
slowly
the dormant passion was awakening
gentle wind
in a warm voice sang about feelings
dewy
by happy tear of them deeply in love
© A.K.
photo Rose Garden At Sunset by Christina Plichta
