El inicio del invierno.

Wysoko w górze zawisły
ciężkie i ciemne chmury.
Wiatrem powiało, śniegiem sypnęło...
Już na dobre zaczęła się zima,
surowej ciszy czas.
Wszędzie nic, tylko biel,
ta pierwsza i ta świeża.
Drzewa jak farbą muśnięte,
stoją w niemej zadumie,
nieuchronność martwych chwil kontemplując
wśród jasnych zimowych pejzaży.
El inicio del invierno,
Surowej ciszy czas...

Puesta del sol de diciembre.

Nad linią horyzontu
rozlał się truskawkowy koktajl
grudniowego nieba 
o zachodzie słońca.
Nad nim głęboki błękit,
kolor dojrzałych jagód
z wolna przybierający.
Krótka, ulotna chwila
przed zapadnięciem zmroku 
po prawie zimowym dniu.
Ostatnie krwiste błyski słońca,
a potem już tylko wieczoru filet
i nocy bezksiężycowej czerń...

¿Qué pasó?

Tyle było marzeń,
tyle było planów,
tyle było obietnic,
tyle pięknych słów.
Gdzie dziś to wszystko?
co się z tym stało?
Chęci i odwagi
chyba było za mało.
Tyle było marzeń,
tyle wielkich słów,
skończyła się miłość,
rozpłynęła się znów... 

Cuando la piensamiento que quieren hablar...

Gdy myśli chcą mówić,
milkną słowa.
Gdy serce chce się obudzić,
zasypia rozum. 
Gdy dusza chce zobaczyć,
zamykają się oczy.
Gdy intuicja karze słuchać,
zatykają się uszy.
Chcesz widzieć, słyszeć,
czuć więcej?
Niech cię nie zwiodą zmysły,
wejdź w swoje wnętrze,
poznaj siłę umysłu. 

Como la perla negra.

 " Prawdziwa przyjaźń i miłość są tak rzadkie i cenne jak czarna perła, więc jeśli zdołasz odnaleźć je obie, możesz się uważać za najszczęśliwszego i najbogatszego człowieka".

Prawdziwa przyjaźń i miłość
na tym świecie się zdarzają,
lecz jak czarna perła,
rzadkie i cenne bywają.
Jeśli na drodze swej
zdołasz odnaleźć je obie,
to do snu zamykając powieki,
możesz spokojnie odetchnąć,
uznawszy samego siebie
za najszczęśliwszego,
najbogatszego człowieka.

Quién sabe...

Kto wie, co znaczy pokochać,
o tym dużo nie mówi,
chce to wyrazić czynami,
a nie tylko w słowach.
Miłość, najpiękniejsze z uczuć,
ciał, dusz i umysłów harmonia,
inności odkrywanie i akceptacja.
Emocji płynąca wciąż rzeka,
bo miłość tak różna jest
i nie wiesz, kiedy zaskoczy cię.
Egzystencji człowieczej sens
jest zawarty w tym krótkim zdaniu:
kocham cię... 

U progu zimy.

Szarość nieba...
Nagie drzewa...
Wilgoć i nieprzyjemny wiatr...
Ponurość dnia...
Nocy czerń...
Poranny ziąb...
Śniegu biel... 
Lodowe tafle kałuż...
U progu zimy
depresji stan...
Ognia ciepły blask
w kominku za szkłem... 
Szarość nieba...
Nagie drzewa... 
U progu zimy



depresji czas.