El tiempo

Czas ciągle gdzieś goni,
czas płynie jak rzeka,
co masz zrobić, zrób teraz,
na później nie odwlekaj.
Czas do przodu wciąż pędzi,
czas do tyłu nie podąża,
co masz zrobić zrób dziś,
jutro możesz nie zdążyć..
Czas nigdy nie staje,
z większa prędkością wciąż pruje,
więc może ci go zabraknąć,
gdy się nim nie przejmujesz.

La última luna llena del verano.

Ostatnia letnia pełnia...
dotkliwy chłód nocy
na przedsionku jesieni...
Szare, wełniste obłoki,
jak stado skłębionych owieczek
przy okazałej księżycowej tarczy
powoli gdzieś sobie płyną.
Okrągła lampa na niebie
jasno nam dzisiaj zapłonie,
lunatyczne mrzonki,
sny pełne  znaczeń
swoim światłem ładnie ożywi.

Jesienny ponury dzień.

Jesienna słota, jesienna szarówka,
sposępniało dookoła, posmutniało,
jakoś tak lekko, szybciutko
cieknącym strumieniom wody
wesołe kolory oddało.
Kap... kap... stuk.. stuk...
to zabłąkane krople deszczu
po zamokniętych szybach, parapetach
senną rapsodię wystukują.
Brak ciepła, brak słońca,
cóż, ponury nastał dzień,
lecz przecież taka aura
nie będzie trwać bez końca.

O wartości rzeczy słów kilka...

Kilka prawdziwie szczerych słów,
tak od serca wypowiedzianych
ma wartość o wiele większą,
niż wszystkie brylanty świata.
Jeden nieudawany gest,
z potrzeby duszy wykonany,
jest o wiele cenniejszy,
niż wszystkie najrzadsze perły.
kilka najcudowniejszych wspomnień,
najmilszych i najpiękniejszych,
jest o bezcennej wartości skarbem,
schowanym w skrzyni pamięci.

Jak w kalejdoskopie.

Niezależnie od tego,
co przyniesiesz mi życie,
czy smutek, czy radość,
zawsze będziesz umiało
sobą mnie zachwycić,
nigdy nie będę miała cię dość.
Jak w kalejdoskopie,
ciągle się zmieniasz,
zarzucając obrazami zdarzeń.
Kto tylko raz jeden zamarzył,
by na zawsze się utracić,
ten cię nie kocha, nie szanuje,
ten twojej nieprzewidywalności nie docenia.

El silencio.

Cisza krzyczy bardziej,
niż tysiąc najgłośniejszych słów.
W ciszy można usłyszeć najwięcej:
ból, tęsknotę i żal,
lesz także wielką radość i szczęście,
co głos ze wzruszenia odbiera.
Musisz wiedzieć, że cisza,
choć nie zna żadnych dźwięków,
ona i tylko ona jak nic,
potrafi grać i mówić najpiękniej.

La septiembre.

Wrzesień liliowe wrzosy
na słonecznych polanach
w piękne bukiety ułoży.
Zapłonie czerwienią malin,
żurawin , berberysów, jarzębin.
Nićmi babiego lata
drzew gałęzie oprzędzie,
rozsypie dojrzałe kasztany,
jabłka, orzechy, żołędzie. 
Zerwie uschnięte płatki
dojrzałych już słoneczników,
chłodem mlecznej mgły
o poranku na wskroś przeniknie.