La verdadera amistad.(Prawdziwa przyjaźń.)

"Prawdziwa przyjaźń rodzi się niezauważalnie i nigdy nie umiera."

Z wierności i życzliwości,
ze wspólnych zainteresowań
z troski o drugiego człowieka
powoli i niezauważalnie 
prawdziwa rodzi się przyjaźń...
Ze wspólnych wspomnień i zwierzeń,
z zaufania i szczerości,
z rozmów po blady świt
prawdziwa przyjaźń rodzi się... 

En el laberinto de la vida.(W labiryncie życia.)

" Szukaj siebie w labiryncie życia."

Odnaleźć jedyną drogę,
 drogę do siebie
w zawiłych korytarzach
trudnego labiryntu życia...
Przejść go choć raz
bez pomyłek i zawracania
ze ślepych zaułków
nietrafnych wyborów...
Wsłuchaj się w siebie,
zdaj się na szczęście,
a dotrzesz wszędzie tam,

gdzie jest właściwe miejsce...

La despedida.(Rozstanie.)

" Najsmutniejsze są pożegnania i świadomość braku bliskiej osoby."

Za kilka dni
nie będzie cię przy mnie...
Za kilka dni
rozstaniemy się na dłużej...
Za kilka dni
smutku łza się zakręci...
Za kilka dni
zacznę za tobą tęsknić...
Za kilka dni
samotności poczuję smak...
Za kilka dni
będzie mi ciebie brak...

Zatrzymam cię...

"Chcę zatrzymać cię dla siebie, na zawsze..."

W powiewie wiatru,
w locie ptaków,
w promieniach słońca,
w zapachu kwiatów
zobaczę cię i zatrzymam
na zawsze...
W świetle dnia,
w księżyca blasku,
w cieniu drzew,
w ziarenku piasku
zobaczę cię i zatrzymam
na zawsze...
W kropli rosy
u schyłku lata,
w śladach stóp bosych
na krańcu świata
odnajdę cię i zatrzymam
na zawsze...

Jak ogród...

"Miłość jest jak ogród, o który trzeba dbać..."

Miłość jest jak ogród,
który trzeba pielęgnować,
aby nie porosły go
chwasty chorej zazdrości,
braku zaufania albo nienawiści...
Miłość jest jak biżuteria,
o którą trzeba dbać,
którą trzeba często czyścić,
by zamiast pokryć się patyną,
mogła długo pięknie błyszczeć...

Jesienne rozstania.

"Jesienne rozstania z bliską osobą są wyjątkowo smutne."

Jesienne rozstania...
Takie smutne...
W gęstej mgle łza...
Muśnięcie rąk
na pożegnanie...

Jesienne rozstania...
Takie przykre...
W suchych liściach żal...
Tłumiony krzyk
na pożegnanie...

Jesienne rozstania...
Takie trudne...
W nagich drzewach pustka...
Pęknięte serce
na pożegnanie... 

Tyle złości...

Tyle w nas złości,
trudno powiedzieć, dlaczego...
Tak łatwo sobie nawzajem
nóż w plecy wbijamy...
Tyle w nas goryczy,
trudno stwierdzić czemu... 
Tak rzadko siebie nawzajem
za przykrości przepraszamy...
Nie pielęgnujmy niezgody,
nie celebrujmy nienawiści,
a sen o szczęściu
ma szansę się ziścić...