El pasado como un diario(Przeszłość jak pamiętnik...)

"Przeszłość jest jak pamiętnik, do którego powracasz na kartkach wspomnień, zapisanych przez czas..."

Przeszłość jest jak pamiętnik...
W wolnej chwili powracasz
do tego, co już było,
czytając kartki swoich wspomnień,
zapisane przez czas...
Pamiętaj jednak o tym,
że nie możesz w nim skreślić
ani jednego słowa...
Nie możesz też wyrwać
Którejkolwiek ze stron,
dlatego, że tak chcesz,
bo nie podoba ci się
twoja życia historia...
Więc pisz ją uważnie,

bo już jej nie poprawisz...

La lluvia de Noviembre. (Listopadowy deszcz.)

Ciężkie,  szare chmury
zgromadziły się na dłużej
na ciemnym jesiennym niebie.
Na dachach i na oknach,
 na rozłożonych parasolach
zimny listopadowy deszcz
pod batutą dyrygentki nostalgii
swój jakże rzewny koncert
po raz kolejny gra.
Wiatr zagwiżdże do wtóru,
dla zabawy goniąc
z komina siwy dym,
nim ucichnie wszystko, co żyje,
zamrożone lodowym pocałunkiem

pierwszych zimowych dni.

Jestem twoją kobietą.

Jestem twoją kobietą,
tylko tobie oddaną,
a ty kochaj mnie taką,
jaką na codzień jestem:
Zimną jak lód,
gorącą jak ogień,
zmienną jak woda,
ulotną jak powietrze...
Kiedy się śmieję,
gdy czasem zapłaczę...
Kiedy masz mnie przy sobie,
gdy bardzo jest ci mnie brak... 
Jestem twoją kobietą,
a ty kochaj mnie
na jawie i w snach... 

Jesteś...

Jesteś moim ciepłem,
jesteś moją radością,
kiedy śmieje się serce,
wypełnione miłością.

Jesteś moją pokusą,
jesteś moim grzechem,
kiedy budzi się pożądanie
z przyśpieszonym oddechem.

Jesteś moim kwiatem,
jesteś moim słońcem,
kiedy rozkwita dzień,

uczuciami słodko pachnący.

Ocalić od zapomnienia.

"Każda chwila, schowana w pamięci to skarb ocalony od zapomnienia..."

Ocalić od zapomnienia
pachnące wiosną dni,
kiedy wśród pąków drzew
budziły się uczucia...

W pamięci zachować
żar letniej pory,
gdy wśród dojrzewających ogrodów
miłość dawała owoce... 

Powrócić do wspomnień 
w melancholii jesienny czas,
kiedy siwizny szron
pokaże się na skroniach... 

Zabrać ze sobą
w zimowej wędrówki dzień
bukiet zebranych chwil, 
najdroższy życia skarb...

El tiempo de finales de otoño.(Czas późnej jesieni.)

"Zamglone wieczory i poranki późną jesienią mają w sobie coś tajemniczego..."

Późnej jesieni czas...
Wieczór spowity mgłą...
Obraz rozmywa się,
zawieszony w przestrzeni 
pomiędzy jawą a snem... 

Późnej jesieni czas...
Noc cała we mgle...
Droga niknie gdzieś...
Księżyca kuszący głos
do ciebie woła cię...

Na ścieżkach uczuć.

"Nie zrozumiesz miłości...Chociaż się starasz, ona i tak pozostanie zagadką..."

Jak wartkie strumienie,
po kamieniach płynące,
od nadmiaru wrażeń
szumi w żyłach krew...
Tęsknota to mistrzyni
w żonglowaniu emocjami,
kiedy rozum skołowany,
a miłość uderza do głowy...
Spragnieni bliskości,
niecierpliwie błądzimy,
szukając siebie
na ścieżkach uczuć...
I tylko te serca dwa,
w jednym rymie bijące,

zostawiają dla siebie ślad...