Un hombre soltero.

Samotny do bólu człowiek
czeka na chwile radości,
na mały szczęścia łut,
na odrobinę zrozumienia
i na miłości wielki cud.

Samotny do bólu człowiek
czeka na trochę ciepła,
bliskości drugiej osoby,
na szczerą, dozgonną przyjaźń,
co doda życiu urody. 

Me encanto de las flores de primavera.

Przebiśniegi, śnieżyczki, krokusy...
Jedne po drugich rosną... 
Prymulki, fiołki, hiacynty... 
Pod magnolii drzewem...
Żonkile, narcyzy, tulipany...
Bratki, stokrotki i niezapominajki...
Uwielbiam kwiaty, szczególnie wiosną,
w tętniącym życiem ogrodzie,
w deszczu i słońcu skąpanym,
tak kolorowym jak z bajki.

Me llamo Esperanza.

Na imię mam nadzieja...
to ja jestem tą, która
daje ci siłę by trwać...
Pomimo bólu, rozpaczy.


Na imię mam nadzieja...
to ja jestem tą, która
świeci w największej ciemności...
Aby nigdy nie zbłądzić.

Na imię mam nadzieja...
to ja jestem tą, która
walczy z tobą do końca...
Za wiarę...Za marzenia... 

Si sólo creas.

Jeśli tylko, jeśli tylko wierzysz,
wtedy dobrze to wiesz,
że wszystkie lęki i obawy,
jakie niesie ze sobą życie,
nigdy nie są bez wyjścia.

Jeśli tylko, jeśli tylko ufasz,
że tuż, tuż za zakrętem
gdzieś chowa się szczęście,
wtedy z radością i nadzieją
czekasz na jego przyjście.

Las magnolias.

A gdy zakwitną magnolie,
purpurowe, białe, różowe...
Ich ponętnym zapachem,
jak młodym winem upojona,
znów przyjdę, ciebie spragniona,
nic nie mówiąc, bo i po co,
wtulę się w twoje ramiona.
A gdy zakwitną magnolie,
ożywiając nagie gałęzie,
znów odejdę, tobą nasycona,
miłej obecności okruchy
unosząc ze sobą na skórze.
Wyszeptam tylko z westchnieniem,
o piękna chwilo, trwaj jak najdłużej...

Los narcisos.

Żonkile...
Takie świeże, radosne...
Jak małe słońca...
Tylko na wiosnę...
Na rabatce w ogrodzie...

Żonkile...
Takie świeże, radosne... 
Jak żółte bukiety...
Lubię patrzeć na nie,
przechodząc obok co dzień...

Un día típico de primavera.

Brak ciepła, brak słońca,
brak pogodnego nieba,
nie brak chłodu,
nie brak deszczu,
typowy wiosenny dzień,
zimny, ponury i słotny,
ale i takich też trzeba.
Znów zazieleni się trawa,
kroplami deszczu zroszona,
na biało-różowo zakwitną drzewa,
wilgocią z góry napojone.