Los colores de la vida.

Życie ma tyle barw i odcieni,
ile w nim dostrzec potrafisz.
Noc kolorów nie zobaczy,
dopóki nie pokaże ich dzień,
ten zaś nową paletą 
swoje obrazy tworzy,
które z czasem pokryje
głębi wspomnień szarości cień.
Nie trzeba być artystą,
żeby zachwycić się życiem,
wystarczy kruchość chwil
w swej wyobraźni uchwycić. 

En la vida.

Człowiek ma w życiu to,
na co się odważy,
na tyle jest szczęśliwy,
na ile ma siły, wiary
spełniać to, o czym marzy.

Człowiek to w życiu ma,
co w swojej szczodrości
sam innym tez daje,
na tyle ma radości,
na ile przyjemności doznaje. 

La mascarada.

Maskarada trwa...
Co raz nowa rola,
a z nią inny kostium,
kolejna maska na twarzy.
Gubisz gdzieś siebie,
tracisz własną tożsamość,
ginie twoje prawdziwe ja.
Już nawet nie wiesz,
kim rzeczywiście jesteś,
a maskarada trwa... 

Que no sabemos.

Nie wiemy,
ile coś jest warte,
dopóki tego nie utracimy.
Nie wiemy,
ile coś znaczy
dopóki ceny nie zobaczymy.

Nie wiemy,
jak za czymś tęsknimy,
póki tego nie pożegnamy.
Nie wiemy,
jak coś jest ważne,
póki tego nie zniszczymy.

Nie ufaj nigdy kobiecie.

Nie wierz nigdy kobiecie,
jej niezgłębiona natura,
jak aura, kapryśna i zmienna,
może być jak pogodne niebo,
lub jak gradowa chmura.

 Nie ufaj nigdy kobiecie,  
jej sprzeczna natura
przed tobą się chowa, umyka,
jak słońce i deszcz na zmianę,
pojawia się i znika.

La conversación con Dios.

Patrząc na ten zepsuty świat, mój Boże,
mam nadzieję, że twoje miłosierdzie
jeszcze na lepsze zmienić go może.
Wojny, przemoc, nienawiść, prześladowania
tam zawsze niestety się rodzą,
gdzie człowiek człowieka ma za nic.
A wystarczy szacunek, dobrej woli odrobina
i już między ludźmi inaczej się dziać zaczyna.
Zastanawiam się Boże, co czujesz,
tak patrząc na to ludzkie cierpienie,
czy to droga do ciebie i do zbawienia?

Sólo te estoy extrañando.

Tylko ciebie mi brak
tu przy mnie blisko,
 tylko ciebie mi brak.
Cisza głębokiej nocy
jest dźwiękiem nieznośnym,
głośnym wołaniem tęsknoty.
Bo ja tak mało mam ciebie,
tak mało dla siebie cię mam.
nie każ proszę, o nie,
czekać tak długo, aż będziesz.
Samotności swej chwile liczę,
a biedne serce, ciebie spragnione,
za tobą  ciągle krzyczy.