Estado de suspensión..(Stan zawieszenia...)

"Jesień- stan zawieszenia pomiędzy tym , co było piękne w lecie, a pierwszym oddechem zimy..."

Jesień...
Zawieszenia smutny stan
pomiędzy duchem tego,
co było kiedyś piękne w lecie,
a po czym pozostały
tylko nagie szkielety...

Jesień...
Zawieszenia smutny stan,
stagnacja i wyciszenie 

pomiędzy zapadaniem w sen,
a chłodnym dotykiem
pierwszego oddechu zimy... 

Take me...

Zabierz mnie tam,
gdzie inaczej płyną chwile,
zabierz mnie tam,
gdzie nie liczy się czas...
Zabierz mnie tam,
gdzie chłód spojrzeń nie sięga,
gdzie jad przykrych słów
nie zatruje nas...
Zabierz mnie tam,
 gdzie cisza jest muzyką,
zabierz mnie tam,
gdzie serce cicho gra.
Zabierz mnie tam,
gdzie marzeń dotykam,
zabierz mnie tam,
gdzie śmiem dojść tylko w snach.

Los pequeños felicidades.(Małe szczęścia.)

"Są takie miejsca do których myśli powracają pod wpływem tęsknoty."

Są na tym świecie miejsca,
gdzie diabeł mówi dobranoc,
lecz tęsknota każe nam
powracać do nich myślami.

Są w sercu takie marzenia,
których się nigdy nie zdradza,
lecz w pokorze i cichości duszy
prosi się tylko o ich spełnienie.

Jest w sercu taka miłość,
która, choć nadszarpnięta przez czas,
przetrwa obok każdą burzę,
do końca prawdziwa i szczera.

To wszystko można nazwać
naszym małym szczęściem,
a my, czy zdajemy sobie sprawę

z jego istnienia głębokiego sensu?

El pasado como un diario(Przeszłość jak pamiętnik...)

"Przeszłość jest jak pamiętnik, do którego powracasz na kartkach wspomnień, zapisanych przez czas..."

Przeszłość jest jak pamiętnik...
W wolnej chwili powracasz
do tego, co już było,
czytając kartki swoich wspomnień,
zapisane przez czas...
Pamiętaj jednak o tym,
że nie możesz w nim skreślić
ani jednego słowa...
Nie możesz też wyrwać
Którejkolwiek ze stron,
dlatego, że tak chcesz,
bo nie podoba ci się
twoja życia historia...
Więc pisz ją uważnie,

bo już jej nie poprawisz...

La lluvia de Noviembre. (Listopadowy deszcz.)

Ciężkie,  szare chmury
zgromadziły się na dłużej
na ciemnym jesiennym niebie.
Na dachach i na oknach,
 na rozłożonych parasolach
zimny listopadowy deszcz
pod batutą dyrygentki nostalgii
swój jakże rzewny koncert
po raz kolejny gra.
Wiatr zagwiżdże do wtóru,
dla zabawy goniąc
z komina siwy dym,
nim ucichnie wszystko, co żyje,
zamrożone lodowym pocałunkiem

pierwszych zimowych dni.

Jestem twoją kobietą.

Jestem twoją kobietą,
tylko tobie oddaną,
a ty kochaj mnie taką,
jaką na codzień jestem:
Zimną jak lód,
gorącą jak ogień,
zmienną jak woda,
ulotną jak powietrze...
Kiedy się śmieję,
gdy czasem zapłaczę...
Kiedy masz mnie przy sobie,
gdy bardzo jest ci mnie brak... 
Jestem twoją kobietą,
a ty kochaj mnie
na jawie i w snach... 

Jesteś...

Jesteś moim ciepłem,
jesteś moją radością,
kiedy śmieje się serce,
wypełnione miłością.

Jesteś moją pokusą,
jesteś moim grzechem,
kiedy budzi się pożądanie
z przyśpieszonym oddechem.

Jesteś moim kwiatem,
jesteś moim słońcem,
kiedy rozkwita dzień,

uczuciami słodko pachnący.