Allá del horizonte de tiempo.(Za horyzontem czasu.)

Szklane witraże wspomnień,  
w ołowianych  ramach pamięci
zdobią otwarte okna duszy.
Ciemne wachlarze tajemnic,
w sercu szeroko rozłożone,
chronią ziarenka prawdy.
Wolne motyle myśli,
na  niby łąkach umysłu,
lecą z wiatrem inspiracji.
Kolorowe miraze snów,
niebo łączy się z ziemią,
za horyzontem czasu... 

Pytania.

Pytasz mnie słońce moje,
czy ja za tobą tęsknię...
Nawet nie wiesz, jak bardzo...
Bez ciebie blada jest noc,
bez ciebie pusty jest dzień,
snuje się z kąta w kąt,
bez celu i bez sensu,
samotność dokucza mi.
Pytasz mnie słońce moje,
czy ja ciebie kocham ...
Nawet nie wiesz, jak bardzo ...
Bez ciebie pusta dusza,
bez ciebie smutne serce,
snuje się z kąta w kąt,
bez celu i bez sensu,
samotność dokucza mi.

Zagubiony anioł.

Biedny, skulony,

z poszarpanymi skrzydłami,

siedzi w kącie

mój zagubiony anioł,

nieśmiało wodząc oczami.

W milczeniu znosi

egzystencji cierpienie,

rozmyślając , jak bolesne

jest grzechu istnienie.

Wzniósł głowę ku górze,

gorzką prawdę oznajmiając,

jak niewiele dobroci

ludzie w sobie dzisiaj mają,

zamiast żyć w szczerości,

różne maski przywdziewają.

Zadrżał na koniec,

smutnym odkryciem poruszony,

podparłszy brodę ramieniem,

usnął, wędrówką znużony.

Cálida mañana de verano.(Ciepły letni poranek.)

Ciepły letni poranek
budzi mnie świeżością.
Jeszcze słońce nisko
na czysto błękitnym niebie.
Jeszcze rosa na trawie lśni,
jak maleńkie kryształy.
Skulone w zieleni stokrotki
otwierają zaspane oczy.
W swym gnieździe ptak
na dzień dobry zaśpiewa. 
Ciepły letni poranek .
piękny jak sen,
ulotny jak marzenie...  

Fuerta.(Silna)

Kiedy codzienność daje w kość,
ja twarda, silna jak skała,
złemu losowi nie daję się.
Z kolan uparcie powstaję,
z mocnym postanowieniem i wiarą,
idę przed siebie, dalej i dalej.
W kieracie mknących dni
zrobię wam wszystkim na złość
i będę żyć z całych sił.
Rzeczywistość jest zmienna,
jak kapryśna jest pogoda,
na żale, smutki czasu szkoda. 

(Cuando ti no estás).Kiedy cię nie ma...

Kiedy cię nie ma przy mnie,
serce czuje niedosyt,
a dusza rwie się do ciebie,
niesiona wiatrem tęsknoty,
bo kochanej osoby jej brak.

Kiedy cię nie ma przy mnie,
ciało, spragnione dotyku,
do pościeli czule lgnie,
a oczy się zamykają z nadzieją,
że ujrzą cię nocą we śnie.

Zanim powiesz...

Zanim powiesz, że kochasz,
wsłuchaj się w głos intuicji,
ten się nigdy nie myli.
Zanim powiesz, że kochasz,
z pięknym wyznaniem miłości
poczekaj na odpowiednią chwilę.
Zanim powiesz, że kochasz,
zastanów się czy komuś
złudnej nadziei nie dajesz.
Zanim powiesz, że kochasz,
pomyśl, czy w drugim sercu
chcesz swój ślad zostawić.