Czego w życiu trzeba.

Szukasz szczęścia w bogactwie,
ogarnięty żądzą pieniędzy?
Marzysz skrycie o tym,
żeby mieć ich jak najwięcej?
Dobrze zapamiętaj sobie 
to jedno zdanie:
Człowiekowi w życiu
nie potrzeba więcej:
Serce do kochania,
rozum do myślenia
i do pracy ręce.

Nadie como tú.

Nikt tak jak ty nie potrafi
tak zręcznie żonglować kłamstwami,
nikt tak jak ty nie potrafi 
tak dobrze łgać na poczekaniu. 

Nikt tak jak ty nie umie 
tak zgrabnie kręcić i motać,
nikt tak jak ty nie umie
nićmi swych intryg oplątać.

Nikt tak jak ty nie potrafi
wyczarować obrazów fałszywych, 
nikt tak jak ty nie potrafi  
być aż tak nieprawdziwy...

Vive tu propia vida.

Własnym życiem żyj,
bo własną śmiercią umierasz.
Przestań kolejny raz
w nową rolę się wcielać.
Zerwij z twarzy
którąś z tych masek,
jakie zwykłeś ubierać.
Czerp z innych,
lecz ich nie naśladuj,
Twórz swoje życie,
nie bądź niczyją kopią,
bądź sobą, oryginałem. 

Życie jest niewiadomą.

Życie wielką niewiadomą jest,
bo ciągle zaskakuje cię,
psując misterne twe plany.
Nigdy nie wiesz,
co dzień przyniesie,
budząc się ze snu z rana.
Bo życie bez przygody
jest jak bez kwiatów wiosna,
jak niebo bez słońca
i jak bez fali morze,
To taka piękna tajemnica,
której do końca poznać nie możesz.

Kiedy szczęście puka...

Puk.Puk.Kto tam?
"To ja.Nie poznajesz?" 
Kim jesteś?
Dlaczego mam ci otworzyć drzwi? 
"Dlatego, że choć incognito przychodzę,
moje imię dobrze znasz,
jestem tym, co radością i  uśmiechem
wypełnić chce twoje dni."
Zaraz, zaraz...Teraz poznaję...
Szczęście czy to ty?
"Tak to ja, to na mnie czekasz." 
Wejdź, proszę do środka,
zostań na tak długo,
jak tylko będziesz chciało,
dziękuję, że mnie odnalazłeś,
aby  w życiu dobrze się działo. 

En el abrazo escarchado del invierno.

W mroźnym uścisku zimy
czas nieco zwolnił swój bieg.
zmarznięta ziemia w refleksji trwa,
nad tym co gasnąc na zawsze,
odchodzi gdzieś w niepamięci dal.
Lodowe wstęgi ulic...
Płatki tańczące na wietrze...
Warstwa śniegu rozłożyła się białą kartą.
Tu i tam dym się snuje z komina,
jak myśl błądząca po głowie.
W mroźnych objęciach zimy
na przebudzenie oczekiwania czas.

Czego nam brak.

Rzadko myślimy o tym,
co teraz posiadamy,
lecz zawsze o tym,
czego nam brak.
Przez to życie
nijakim się zdaje,
a szczęście traci swój smak.

Rzadko myślimy o tym,
co dobre i radosne,
lecz częściej o tym,
co smutne i złe.
Przez to życie
cięższym się zdaje,
gdy kumulują się troski.