Cuando la piensamiento que quieren hablar...

Gdy myśli chcą mówić,
milkną słowa.
Gdy serce chce się obudzić,
zasypia rozum. 
Gdy dusza chce zobaczyć,
zamykają się oczy.
Gdy intuicja karze słuchać,
zatykają się uszy.
Chcesz widzieć, słyszeć,
czuć więcej?
Niech cię nie zwiodą zmysły,
wejdź w swoje wnętrze,
poznaj siłę umysłu. 

Como la perla negra.

 " Prawdziwa przyjaźń i miłość są tak rzadkie i cenne jak czarna perła, więc jeśli zdołasz odnaleźć je obie, możesz się uważać za najszczęśliwszego i najbogatszego człowieka".

Prawdziwa przyjaźń i miłość
na tym świecie się zdarzają,
lecz jak czarna perła,
rzadkie i cenne bywają.
Jeśli na drodze swej
zdołasz odnaleźć je obie,
to do snu zamykając powieki,
możesz spokojnie odetchnąć,
uznawszy samego siebie
za najszczęśliwszego,
najbogatszego człowieka.

Quién sabe...

Kto wie, co znaczy pokochać,
o tym dużo nie mówi,
chce to wyrazić czynami,
a nie tylko w słowach.
Miłość, najpiękniejsze z uczuć,
ciał, dusz i umysłów harmonia,
inności odkrywanie i akceptacja.
Emocji płynąca wciąż rzeka,
bo miłość tak różna jest
i nie wiesz, kiedy zaskoczy cię.
Egzystencji człowieczej sens
jest zawarty w tym krótkim zdaniu:
kocham cię... 

U progu zimy.

Szarość nieba...
Nagie drzewa...
Wilgoć i nieprzyjemny wiatr...
Ponurość dnia...
Nocy czerń...
Poranny ziąb...
Śniegu biel... 
Lodowe tafle kałuż...
U progu zimy
depresji stan...
Ognia ciepły blask
w kominku za szkłem... 
Szarość nieba...
Nagie drzewa... 
U progu zimy



depresji czas. 

Te equivocas

Myślisz, że wiele już umiesz,
myślisz, że dużo już wiesz,
a ja ci powiem, że to nieprawda,
człowiek przez całe życie
nowych rzeczy uczy się.
Sądzisz, że wiele przeszedłeś,
sądzisz, że dużo rozumiesz,
a ja ci powiem, że nie masz racji,
całego życia potrzeba,
żeby dowiedzieć się, kim jesteś.

Koniec jesieni.

Skończyły się piękne dni,
poszarzało, pociemniało,
posmutniało, ziąb...
Hulający bezkarnie wiatr
łzy z oczu wyciska,
odsłonięte policzki smaga.
Na zasnutym ciężkimi chmurami niebie
próżno szukać chociaż kawałka błękitu.
Brunatne stosy uschniętych liści
czekają na pierwsza biel śniegu,
gdy otworzą się wrota zimy.

Flor de la bondad.

Pośród kamieni wszelkiego zła,
tam, gdzie cierpienie,
gdzie rozpacz i żal,
rośnie rzadki i cenny kwiat.
Skromny i niepozorny,
sam w sobie pięknem jest.
W nim wielka kryje się moc,
co kruszy najtwardszą skałę,
dlatego tak dużą ma wartość
i dobrocią jest nazywany.