Jak nazwać to co niepojęte
jak nazwać zagubione nagle chwile
tę samotność co nie zbliża lecz oddala
szepcącą nadzieją na nieprawdopodobne
to co trwa obok pomimo rozłąki
balansując między rzeczywistością a złudzeniem
niepotrzebną rozterkę
jak lodowata szpila prosto w serce
tę ciszę na krawędzi pożegnania z niebem
to że nawet jeśli zabłądzę
kocham pójdzie moim śladem
© A.K
English version of the poem:
How to name the incomprehensible
how to call suddenly lost moments
this loneliness which don't bring closer, but distances
whispering of hope for the unbelievable
what goes on despite the separation
balancing between reality and illusion
unnecessary dilemma
like an icy pin straight into the heart
this silence on the edge of saying goodbye to heaven
that even if I get lost
I love will follow my lead
© A.K
***
Jeśli idąc przez życie,
znajdę się w labiryncie,
bądź moją nicią Ariadny.
Poprowadź chwile ,
splątane jak węzeł gordyjski,
tam gdzie marzenia
śnią o Ikarowym locie.
Przytul błękitem sczerniałe nadzieje
i zagraj niepokojom ciszą,
która płynie otuchą pod wiatr.
© A.K.
English version of the poem:
***
If going through life,
I will be in a maze
be my Ariadne's thread.
Lead the moment
tangled like a Gordian knot,
where fantasies
dream of Icarus's flight.
Hug the blackened hopes with blue
and play for anxiety with silence,
flowing like comfort against the wind.
© A.K.
Jesienny poranek
rozkłada nad łąką biały muślin,
lekki jak wiatr.
Budzące się słońce
haftuje złotem
delikatną jak jedwab tkaninę.
Babie lato
wplata srebro w półsenne pejzaże,
gdy do błękitu
na bladych skrzydłach
odfruwa mgła...
© A.K.
English vesrion of the poem:
Autumn morning
spreads white muslin over the meadow,
as light as the wind.
Awakening sun
embroiders with gold
a delicate silk fabric.
Indian summer
weaves silver into half-sleepy landscapes,
when into blue
on pale wings
the fog is blowing away ...
© A.K.
Nie jest tak, że Rozstanie zabija
Mocniej niż Pustka- mimo to
Rani tylko subtelniej - to Cierpienie
Które kryje się przed Spojrzeniem- we Wnętrzu-
To -Rytuał Wieczorny- Serca
Które wzdycha do chwil- w Zieleni
Przed tym jak dmuchnie Zimą - gdy one
Jak te Liście co -wciąż nie opadły-
Które tkwią pod oknami Nadziei
I proszą o nierychliwe Promienie-
Póki Wiatr miłosierny- Wspomnieniom-
nie zaszumi rozumnie
© A.K.
English version of the poem:
It's not like Parting kills
Stronger than the Emptiness - anyway
It only hurts more subtly - it's Suffering
Which is hidden from the Look - in the Interior -
This - Evening Ritual - of Heart
Which sighs for a moment - in Greenery
Before the Winter blows - when they
Like these leaves that - still are not fallen -
Which are stuck under the windows of Hope
And they ask for tardy Rays -
Until Merciful Wind - in Memories -
won't roar wisely
© A.K.
