Reflexión Cuaresmal (wielkopostna refleksja)

W kościelną ciszę wtopiona
patrząc na krzyż
i Jego twarz cierpiącą na nim
myślę sobie
jak wiele miłości i odwagi było trzeba
by zmierzyć się
z niewyobrażalnym bólem
gdy mi brakuje często sił
by codziennością rzucona na kolana
nie patrząc na doskwierające rany wstać
sumienie też
z wyrzutem podpowiada cicho
że gdy On z troską
pochylał się nad tymi którzy płaczą
ja odwracając wzrok przyśpieszałam kroku
by nie zahaczyć
o wyciągniętą w prośbie dłoń
wiesz Panie że nie jestem święta
dlatego schylę się w pokorze
i przekonaniem szepnę mea culpa
© A.K
English version of the poem:

In the silence of the church immersed
looking at the cross
and His face suffering on it
I think to myself
how much love and courage was needed
to face
with unimaginable pain
when I often lack strength
beeing thrown on your knees by dailiness
without looking at the hurting wounds to get up
and conscience too
quietly with reproach says
that when He with care
was bent over those who cried
I turned my eyes and started walking faster
not to hitch
with a hand drawn in a  request
You know, I'm not a saint
that's why I stoop in humility
and with convinction whisper mea culpa
© A.K