Fotografia w sepii
Dziś trzymam w dłoni
fotografię sprzed lat,
na której sepią
zastygły minione chwile.
Jak bumerang
wracają wspomnienia.
Mała dziewczynka
w króciutkiej sukience
patrzy na mnie,
trochę zdziwiona.
Na krześle,
startym przez czas
dziecięce buciki
chcą postawić
niepewny krok.
Biała laleczka
przysiadła obok
na starym kredensie,
jakby chciała
porozmawiać o czymś
przez chwilę,
Zamykam oczy.
Jeszcze raz
mam tak niewiele lat
w świecie
z sentymentalnej podróży.
tekst;Agnieszka Kuśmierczuk
zdj. własne
obojętność
idąc ulicą odwraca wzrok
od dłoni w potrzebie
przyśpiesza kroku
by nie słyszeć cichych próśb
o ludzki gest
obojętność jest chłodna i nieczuła
gdy serce
niewrażliwością skuł lód
twarz
niczym twardy kamień
wyzuta z emocji
nie uroni łzy nad nieszczęściem
bo w duszy
płynących rzeką uczuć brak
© A.K
English version of the poem:
indifference
walking down the street looks away
from a hand in need
it speeds up the pace
not to hear silent requests
for a human gesture
indifference is cold and insensitive
when the heart
the ice covered with insensitivity
face
like a hard stone
deprived of emotions
will not shed tears of misfortune
because the soul
lacks feelings flowing like the river
© A.K
noc
szepcze nastrojową ciszą
w kątach z cieniami
tańczy czarodziejka melancholia
a ty poeto
wsłuchany w siebie piszesz wiersze
w nich deszcz ze słońcem
splatają się w tęczowe chwile
świt
otwiera niebu błękitne okiennice
spod powiek
wymyka się promienny blask
a ty poeto
zasypiasz kołysany weną
w milczącej pamięci
nowe treści zapisują drżeniem słowa
© A.K
English version of the poem:
night
whispers with a mood silence
sorceress melancholy
is dancing in the corners with shadows
and you poet
listened to yourself you write poems
in them the rain with the sun
intertwine in rainbow moments
dawn
opens blue shutters to the sky
from under the eyelids
escapes radiant glow
and you poet
you fall asleep rocked by tnspiration
in silent memory
new content is recorded by trembling word
© A.K
miało być na wczoraj
i nie będzie na jutro
czas ucieka za szybko
nie domkniętą furtką
niedotrzymane terminy
pomieszały chwile
w ustach słony smak
już nie czeka na złudzenia
© A.K.
English version of the poem:
it was supposed to be on yesterday
and will not be for tomorrow
time is running out too fast
through unclosed gate
missed deadlines
jumbled momenth
salty taste in the mouth
isn't waiting for illusions anymore
© A.K
Choć
karmisz źrenice błękitem,
jesteś tylko iluzją,
stworzoną
ulotnym szczęściem.
Gdzieś w wyobraźni
tworzysz tęczowe miraże,
gdy kryształowym echem
dotykasz serca,
wrażliwość pęka na pół.
Jesteś i nie ma cię.
Pośród złotych warkoczy,
splatanych słoneczną dłonią
szukam twych śladów,
poezjo.
© A.K
English version of the poem:
Although
you feed pupils with blue,
you are just an illusion,
created
by fleeting happiness.
Somewhere in the imagination
you create rainbow mirages,
when with crystal echo
you touch the heart,
sensitivity breaks in half.
You are and you are not.
Among golden braids,
braided with a sunny hand
I am looking for your tracks,
poetry.
© A.K
dłonie błądzą motylem
po nagim ciele
usta szeptem proszą o więcej
czerwone nuty
na pięciolinii doznań
grają sercom zmysłowe gamy
w wędrówce na szczyt
© A.K.
zdj. fringeworld.com.au
English version of the poem:
hands wander like butterfly
on a naked body
the lips with whisper ask for more
red notes
on the experience staff
play to hearts sensual gamuts
on a trip to the top
© A.K.
photo:fringeworld.com.au
Jestem niewidoma.
Niebo,
słońce,
gwiazdy,
księżyc
istnieją
tylko w mojej wyobraźni
Chcesz?
Opowiem o tym,
jak soczyście
pachnie
dojrzała pomarańcza
i jak świeżo
smakuje letni deszcz.
Znam na pamięć
wypukłości i wygięcia,
gdy dotykiem
kolejny raz,
z ciała
jak mapę,
czytam ciebie.
Wiem też, że ptaki
potrafią
zaśpiewać arie
milionami głosów,
a cisza
wibruje melodią,
szkoda, że jej nie słyszysz.
© A.K
obraz :Diego Velázquez - "Blind woman
English version of the poem:
I'm blind.
Sky,
Sun,
star,
moon
do exist
only in my imagination.
Want?
I will talk about it,
as juicy
smells
ripe orange
and how fresh
tastes the summer rain.
I know by heart
protuberances and bends,
when with touch
again,
from the body
like a map,
I'm reading you.
I also know that birds
can
sing arias
in millions voices,
and silence
vibrates with a melody,
It's a pity you can't hear it.
© A.K.
painting: Diego Velázquez - "Blind woman
