Nie płacz deszczu.

Nie śpiewaj deszczu dłużej
swojej kolejnej smutnej pieśni.
Nie sprowadzaj deszczu na mnie
żadnych melancholijnych myśli.
Nie płacz deszczu kroplami
swojego wielkiego żalu.
Nie szepcz deszczu pytań,
bo nie odpowiem ci wcale.
Nie uciekaj deszczu przed wiatrem,
on i tak dogoni cię prędzej,
nie zabieraj deszczu barw,
lepiej podaruj  je tęczy.

No hay fuego sin llama...(Nie ma ognia bez płomienia...)

Nie ma ognia bez płomienia,
nie ma ryzyka bez szaleństwa.
Nie ma pasji bez poświęcenia,
nie ma zbrodni bez okrucieństwa.

Nie ma szczęścia bez uśmiechu,
nie ma dobroci bez życzliwości.
Nie ma pokusy bez grzechu,
nie ma tęsknoty bez miłości.

Nie ma wiedzy bez doświadczenia,
nie ma drogi bez powołania.
Nie ma ciszy bez milczenia,
nie ma zdrady bez zakłamania. 

Como una rosa.

Chociaż miłość jak róży kwiat,
tak samo piękna jest,
to jednak boleśnie rani,
a zwłaszcza przy rozstaniu,
kiedy jej ostre kolce
zostawiają w sercu blizny,
nieraz gojące się latami.
Zwiędną płatki, opadnie liść
i uschnie róży kwiat,
a ja mocno wierzę w to,
że kiedyś się odnajdziemy...
Pod skrzydłami aniołów,
na stacji zwanej niebem.

¡Gracias por la vida!(Dziękuję za życie!)

Wstając rano z łóżka
dziękuję za kolejny dzień.
Nie ważne, czy szczęśliwy,
czy może jednak pełen złości...
Otwierając rano oczy,
ja po prostu dziękuję
za to życie które mam...
Nie ważne, czy radosne,
czy jednak pełne rozczarowań...
Na przekór temu, co niemiłe
nadzieję w sobie chowam.

El camino a la felicidad.(Droga do szczęścia.)

Przestań gonić za tym,
co kruche jest i ulotne...
Uśmiechem przepędzaj smutek,
nie roń cennej swej łzy
za już skończoną przeszłością.

Dostrzegaj radość w błahostkach,
ciesz się szczerze tym,
co daje ci każdy dzień,
bo życie nie jest słodkie
i ty dobrze o tym już wiesz. 

Noc Kupały.

W noc Kupały, w Kupały noc
samotna młoda dziewczyna
za głosem serca podąża
szukając kwiatu paproci,
co szczęście w miłości przynosi.

W noc Kupały, w Kupały noc
zapłoną ognie uczuć
i żądzą rozpalą się zmysły,
gdy kwiat paproci zakwita
w ten wyjątkowy czas. 

O prawdzie.

Szanujmy tych ludzi,
 którzy mówią nam prawdę
teraz, zawsze, wszędzie. 
Doceniajmy te osoby,
które są wobec nas szczere
o każdej możliwej porze.
Nie zrażajmy się tym,
że czasem trochę zaboli,
tak widać być musi,
bo w  morzu pochlebstw
tak trudno jest dostrzec
krople prawdziwego zachwytu.