Me encanta la primavera.

Kocham wiosnę...
Za słońce i za deszcz,
za ciepły,świeży wiatr,
za ładnie rozgwieżdżone noce 
i za księżyca srebro też.

Kocham wiosnę...
Za błękit pogodnego nieba,
za piękny zapach kwiatów,
za młode liście na drzewach
i za radosne głosy ptaków. 

Krokusy.

Krokusy...
Białe... Żółte... Fioletowe...
Małe, skromne kwiatki
w wiosennym, ciepłym słońcu
delikatne płatki wygrzewają.
Pięknym oczkiem swoim
w lazur nieba zapatrzone.
Krokusy...
Drobne... Większe... Różnokolorowe...
Uroku niepozornym widokiem dodają
najbardziej posępnym dniom.
Monotonią zmęczone już oczy 
swoim pojawieniem cieszą,
w pogodny nastrój wprowadzając.

Krokusy...

Wiosenny las.

Ożył las...Obudził się..Wiosną...
Na soczystej zieleni mchów
jasny fiolet przylaszczek,
miejscami dywanem rozścielony.
Słońce przemyka promieniami
po czarnobrunatnej ziemi,
pomiędzy smukłymi drzewami,
złotym światłem malując pnie. 
Już czas, żeby w milczeniu
ziścił się ich wielki sen,

sen o kolejnej już wiośnie. 

Quién puede...

Mądrze iść, przez życie,
bezbłędnie pojąć znaczenie zdarzeń,
kto to umie, kto to potrafi,
ten z nas jest szczęściarzem.

Nie stracić wiary i nadziei,
gdy tych potrzeba najwięcej,
kto to umie, kto to potrafi,
ten z nas jest najsilniejszy.

Mieć odwagę i siłę woli,
żeby spełniać swoje marzenia,
kto to umie, kto to potrafi,
ten z nas jest najpiękniejszy. 

Skrajność uczuć

Skrajne uczucia tobą targają,
już nie wiesz co wybrać:
Czy miłość, czy nienawiść?
Każde z nich wielką siłę ma,
zmagają się ze sobą,
które z nich wygrać ma?
Na to tak trudne pytanie
sam w sobie musisz szukać
jednej, jedynej dobrej odpowiedzi,
zajrzyj w toń swojej duszy,
tak najlepiej się przekonasz,
gdzie dobro a gdzie zło tam siedzi. 

Nasz mały świat.

Uczymy się siebie nawzajem,
naszych pragnień, marzeń i snów,
mowę spojrzeń i gestów
poznajemy, rozumiemy bez słów,
mapy ciał czytając nieśpiesznie.

Uczymy się siebie nawzajem,
naszych własnych zalet i wad,
w długich rozmowach, zwierzeniach,
zasłonę tajemnicy podnosząc,
odkrywamy swój mały świat. 

Poema sobre la lluvia.

Chłód... Skostniałe uczucia...
Przemoknięte smutkiem serca
łkają razem z deszczem.
Muzyka...Na strunach szyb...
W takt melancholii grana,
do bólu sensualna.
Krople?Łzy?Wszędzie...
Tęsknota nieznośnie doskwiera,
duszy brak słońca.
Pada... Wiatr...Pustka...
Cisza chmur, echo myśli,
sentymentalną nutą rozkołysanych.